Τα ριγιούνιον σχεδόν ποτέ δεν αποδίδουν. Αυτό συμβαίνει για δύο λόγους. Πρώτα, προσπαθούν να αναβιώσουν μια σπίθα ή μια κατάσταση του παρελθόντος, η οποία όμως δεν υπάρχει πλέον καθώς οι εμπλεκόμενοι βρίσκονται σε μια διαφορετική φάση της ζωής τους και δεν είναι οι ίδιοι που ήταν τότε. Ως εκ τούτου πρόκειται για απόπειρα αναβίωσης ενός γεγονότος που δεν μπορεί να δημιουργήσει ένα νέο γεγονός. Και φυσικά το δεύτερο είναι ότι οι προσδοκίες που οδηγούν σε αυτό είναι πάντα μεγάλες και ποτέ δεν εκπληρώνονται, αφού μέχρι την πολυαναμενόμενη συνάντηση έχεις δημιουργήσει ήδη σενάρια που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα στο μυαλό σου. Και σε κάθε περίπτωση, τα ριγιούνιον είναι προϊόντα νοσταλγίας και με την νοσταλγία δεν πας μπροστά.

Παρόλα αυτά, το πολυσυζητημένο ριγιούνιον που περιμέναμε στο φινάλε της έβδομης σεζόν του «Game of Thrones» λειτούργησε μια χαρά. Για κάποιους ήταν ριγιούνιον, για κάποιους άλλους απλά μια πρώτη προαναγγελθείσα συνάντηση που όλοι περιμέναμε καιρό, αλλά σίγουρα το αποτέλεσμα δεν απογοήτευσε κανέναν. Και είναι παράδοξο, γιατί βλέπουμε όλους τους βασικούς εν ζωή χαρακτήρες της σειράς μαζί σε ένα ηλιόλουστο King’s Landing, να σπάνε πλάκα με τις έριδες και το αιματοβαμμένο παρελθόν τους, σαν να βρίσκονται στο τέλος του «Wet Hot American Summer». Αλλά αυτό το ριγιούνιον δεν έχει να κάνει με αναβίωση παρελθοντικών στιγμών, παρά με το γύρισμα της κλεψύδρας για την τελική ευθεία της σειράς. Ο Jon Snow και η Daenerys κατέφθασαν στο King’s Landing μαζί με τον Tyrion , τον Jorah, τον Davos, τον Theon, τον Hound και με όλη τη δύναμή τους, από τους Unsullied και τους Dothraki μέχρι τους δύο εναπομείναντες δράκους, για να βρουν την Cersei, τον Jaime, τον Euron, τον Bronn και όλο αυτό για να ολοκληρωθεί η μεγαλύτερη συμμαχία στην ιστορία του Westeros.

Και μπορεί κανείς να μην εντυπωσιάστηκε (μαζί κι εμείς) από την τόσο προβλέψιμη είσοδο της Daenerys με τους δράκους της, αφού πια βρισκόμαστε έξι επεισόδια πριν από το τέλος της σειράς και αυτός ο παράγοντας έχει εξαντληθεί και έχει σταματήσει να προκαλεί ενθουσιασμό, όλοι σοκαρίστηκαν στη θέα του ζόμπι που αποτέλεσε το λάφυρο της αποστολής αυτοκτονίας του Snow στο προηγούμενο επεισόδιο . Είναι μια νέα πραγματικότητα που αποκαλύπτεται μπροστά στα έντρομα μάτια της Cersei και του Jaime και που μέσα σε μια στιγμή τα παραμύθια που άκουγαν ως παιδιά για δράκους και για White Walkers γίνονται πραγματικότητα. Και είναι η οριστικοποίηση της μετάβασης της σειράς από αιματοβαμμένη μεσαιωνική σαπουνόπερα με ίντριγκες και πισώπλατα μαχαιρώματα στο χώρο του fantasy , κάτι που ξεκίνησε από το προηγούμενο επεισόδιο και που δε θα μπορούσε να έχει επιστροφή.

Ακόμη και έτσι όμως το ρομάντζο του Snow και της Daenerys ξεπερνά κάθε ταμπέλα και μετεξέλιξη του είδους στο οποίο ανήκει η σειρά και ακολουθεί το δικό του δρόμο. Δεν είναι φυσικά η πρώτη φορά που η σειρά χτίζει ένα ρομάντζο στην κεντρική της πλοκή, ειδικά γύρω από τον Snow. Αλλά ο ανεκπλήρωτος έρωτας του Snow και της Ygritte είχε κάτι βαθιά ποιητικό και έδωσε βάθος στη μάχη με τους wildlings στο Τείχος, το οποίο μέχρι και σήμερα αποτελεί ένα από τα καλύτερα επεισόδια της σειράς. Η σχέση του με την Daenerys είναι κάτι που θα μας άρεσε να συμβεί για πολλούς λόγους, αλλά δεν προετοιμάστηκε καταλλήλως και προέκυψε ξαφνικά και εύκολα και το μόνο ποιητικό που έχει είναι ο τίτλος «The Dragon and the Wolf» που έχει το φινάλε της σεζόν (όπου δράκος η Daenerys και όπου λύκος ο Snow). Είναι απολύτως λογικό ο Snow να αρνείται να υποκύψει στις απαιτήσεις της Cersei που θέλει τον Βορρά ξανά υπόδουλό της, αλλά δεν είναι τόσο λογικό ο Snow να μην το δέχεται επειδή έχει γονατίσει για χάρη της Daenerys. Αυτό το σκηνικό που ξεκίνησε από την βγαλμένη από fanfic ερωτική συνομιλία τους την προηγούμενη εβδομάδα φαντάζει εκτός χαρακτήρα για τον ίδιο και αυτή τη στιγμή δεν φαίνεται να βγάζει κάποιο νόημα στο επίπεδο της δραματουργίας της καλής τηλεόρασης. Είμαστε όμως εντάξει όσο οδηγεί σε στιγμές όπως τη συνάντηση της Cersei με τον Tyrion .

Η Lena Headey είναι η κορυφαία ηθοποιός της σειράς και καταφέρνει να αναδεικνύει τον χαρακτήρα της ακόμη και αν είναι τόσο μονοδιάστατα κακογραμμένος όσο αυτή τη σεζόν και ο Peter Dinklage έχει μπει για τα καλά στο ρόλο του Tyrion και κάθε σεζόν αποδίδει όλο και καλύτερα το χαρακτήρα του και έχει δώσει χρώμα σε όλα τα στοιχεία της προσωπικότητας ενός από τους πιο ενδιαφέροντες και πολύπλοκους ήρωες του «Game of Thrones». Η συνάντηση που έχουν αυτοί οι δύο μετά από πολύ καιρό συγκαταλέγεται μέσα στις καλύτερες στιγμές της σεζόν . Δεν προσφεύγει στον εύκολο εντυπωσιασμό, αλλά μένει στη δυναμική που υπάρχει ανάμεσα στους δύο Lannister. Από τη μία η Cersei έχει δει τα παιδιά της να πεθαίνουν ένα προς ένα και για αυτό κατηγορεί τον Tyrion, αφού πιστεύει πως αν ο πατέρας τους ήταν ζωντανός όλα θα ήταν καλύτερα. Από την άλλη, ο Tyrion ζει με την ενοχή του θανάτου της μητέρας τους, η οποία πέθανε στη γέννα του, αλλά νιώθει εξίσου άσχημα και για το χαμό των παιδιών της Cersei, όσο και για το ότι δολοφόνησε τον ίδιο του τον πατέρα, παρά το γεγονός ότι αυτός δεν τον αγάπησε ποτέ του. Υπάρχει ένα πολύ βαθύ οικογενειακό δράμα ανάμεσά τους και ξεδιπλώνεται με μια υπόγεια ένταση, σαν σε αρχαία τραγωδία, θυμίζοντας όλα αυτά που έκαναν σπουδαίο το «Game of Thrones» σε περασμένες σεζόν.

Τελικά η Cersei παριστάνει πως πείθεται να συμμαχήσει με τον Snow και την Daenerys απέναντι στον κοινό απέθαντο εχθρό, κάτι που φαίνεται πιο ταιριαστό για το χαρακτήρα της από ο,τιδήποτε άλλο έχουμε δει να εμπλέκεται η ίδια αυτή τη σεζόν. Θα ήταν τρελό ακόμη και για την ίδια εδώ που έχει φτάσει να κηρύξει ανακωχή έτσι απλά και να συμμαχήσει, παρά το ότι είδε με τα μάτια της την απειλή που πλησιάζει. Φυσικά και δεν ενδιαφέρεται για το γενικότερο καλό ούτε του Westeros ούτε καν του King’s Landing και έχει πάψει προ πολλού να ενδιαφέρεται για ο,τιδήποτε εκτός από έναν κύκλο εκδίκησης που την θρέφει. Το χειρότερο που μπορεί να συμβεί στην Cersei αυτή τη στιγμή είναι να ξεμείνει από εχθρούς .

Και αν δεν είχαμε καταλάβει ότι η Cersei έχει ξεπεράσει τα όρια και έχει ακολουθήσει ένα μοναχικό μονοπάτι παράνοιας και βίας, έγινε κατανοητό στη σκηνή του αποχωρισμού της από τον Jaime, όταν του αποκάλυψε ότι είπε ψέματα πως θα συμμαχήσει και ότι η μόνη συμμαχία που θα ακολουθήσει είναι αυτή με τον Euron, ο οποίος νωρίτερα για τα μάτια του κόσμου μόλις είδε το ζόμπι αποχώρησε απλά και ωραία για τα νησιά του και μόνο που δεν πέταξε το μικρόφωνο. Τελικά όμως πήγε στο Essos για να φέρει την μισθοφορική ομάδα των Golden Company στο Westeros, κάτι που ο Jaime το μαθαίνει τελευταίος. Η Cersei τον κατηγορεί ότι κάνει πράγματα πίσω από την πλάτη της και δεν τον εμπιστεύεται και λίγο πριν απειλήσει για δεύτερη φορά στο επεισόδιο ότι θα χρησιμοποιήσει τον Mountain για να σκοτώσει έναν αδερφό της, αλλά χωρίς τελικά να το κάνει, ο Jaime θα φύγει και η Cersei θα μείνει μόνη της με το αγέννητο παιδί της , ολοκληρώνοντας την μετάβαση σε Mad Queen. Δύσκολα μπορούμε να την φανταστούμε να βγάζει τον χειμώνα, με τις πρώτες νιφάδες να πέφτουν και στο King's Landing σε μια επιβλητική εικόνα υψηλού συμβολισμού. Το μέλλον του Jaime ξανοίγεται πάντως και πάλι με εμγάλο ενδιαφέρον για την επόμενη σεζόν.

Αυτό για το οποίο δεν ήμασταν ακριβώς σίγουροι ήταν ο λόγος που ο Tyrion είναι τόσο πιστός στην Daenerys. Όταν τον ρωτά η Cersei της απαντά ότι πιστεύει σε αυτή πως μπορεί να φέρει ένα καλύτερο μέλλον στο Westeros. Αν έχουμε μάθει όμως κάτι από επτά σεζόν «Game of Thrones», αυτό είναι ότι κανείς δεν είναι τόσο ανιδιοτελής. Και προς το τέλος του επεισοδίου, όταν ο Snow μπαίνει στο δωμάτιο της Daenerys και οι δύο τους συνευρίσκονται ερωτικά, ο Tyrion παρακολουθεί αυτή την επίσκεψη από μακριά και εκεί καταλαβαίνουμε ότι περισσότερο από ο,τιδήποτε άλλο, τρέφει και αυτός ερωτικά συναισθήματα προς το πρόσωπο της Daenerys .

Παράλληλα, ο αγαπημένος μας χαρακτήρας της σεζόν, Sam φτάνει στο Winterfell και συναντά τον Bran και μέσα από τη συνάντησή τους θα οδηγηθούμε σε ένα ακόμη flashback, αυτή τη φορά στον κρυφό γάμο του Rhaegar με την Lyanna, για να μάθουμε και επισήμως πως το πραγματικό όνομα του Jon Snow είναι Aegon Targaryen και ότι είναι ο αληθινός νόμιμος διάδοχος του θρόνου . Και όσο και αν η αιμομιξία είναι μια πραγματικότητα ανάμεσα στους Targaryen, θέλουμε πολύ να δούμε την έκφραση του Jon και της Daenerys όταν μάθουν αυτό το νέο αφού πλέον είναι και ανοιχτά το πιο χοτ ζευγάρι του Westeros.

Η πιο σημαντική εξέλιξη στο Winterfell ήταν ωστόσο και η κορυφαία στιγμή του επεισοδίου . Η κρίση στη σχέση της Arya με την Sansa είχε δημιουργήσει τέτοιο χάσμα ανάμεσα στις δύο που οι συνέπειες ήταν απρόβλεπτες και δεν μπορούσαμε να προβλέψουμε πού ακριβώς θα οδηγήσει όλο αυτό και αν ήταν δυνατό να αποφευχθεί κάποια ακραία λύση που θέλει μια από τις δύο Stark να βγαίνει από το κάδρο. Ειδικά όταν στην πρώτη επίσκεψη του επεισοδίου στο Winterfell είδαμε τον Littlefinger να βάζει λόγια στην Sansa κατά της Arya ήμασταν πεπεισμένοι ότι κάτι κακό θα συμβεί. Τελικά, σε μια πλήρη ανατροπή των πραγμάτων και ενώ περιμέναμε την Sansa να καταδικάσει την Arya σε θάνατο, ο Littlefinger είναι αυτός που δέχεται τις κατηγορίες, με τον αστάθμητο παράγοντα του Bran σίγουρα να βοήθησε στο να ξεσκεπαστούν τα σχέδιά του. Ό,τι βλέπαμε όλη αυτή τη σεζόν ήταν ένα θέατρο των αδερφών Stark, αφού ο δεσμός τους είναι τελικά τόσο δυνατός ώστε δε χρειάζονται την προστασία κανενός Jon Snow και καμίας Brienne ώστε να προστατέψουν τους εαυτούς τους. Αφού ο Litttlefinger αποκαλύψει τα αληθινά του αισθήματα προς την Sansa και ικετέψει, όντας για πρώτη φορά ο αληθινός εαυτός του πίσω από το πέπλο μυστηρίου και σαπουνόπερας που τον είχαμε συνηθίσει, η Arya θα του κόψει το λαιμό, σε μια ψυχρή σκηνή που μας θύμισε όλα αυτά που αγαπήσαμε στη σειρά .

Το σχέδιο για την δολοφονία του Littlefinger ήταν κάτι που το ήξεραν όλοι εκτός από τον ίδιο και από εμάς και η σειρά πήρε μια ολόκληρη σεζόν χτίζοντας αυτή την ιστορία, χωρίς να βιάζεται όπως με κυριολεκτικά ο,τιδήποτε άλλο συνέβη σε αυτή τη σεζόν. Ήταν ένα σοκ που όμως δεν ήρθε ξαφνικά και είναι κερδισμένο. Μπορεί ο Littlefinger να μην είχε τίποτα ουσιαστικό να κάνει τις τελευταίες δύο σεζόν, η παρουσία του είχε όμως σημασία για όλα αυτά που εξέφραζε για την Sansa, κρατώντας την κατά κάποιον τρόπο αιχμάλωτη με την επιρροή του. Βγάζοντάς τον από τη μέση καθίσταται και συμβολικά ανεξάρτητη, αλλά και γίνεται η οριστική επανένωση των παιδιών Stark. Και αυτό είναι ό,τι πιο κοντινό σε coming of age story μπορεί να έχει το «Game of Thrones» .

Αν ποντάραμε στο ποια θα ήταν η τελευταία σκηνή της σεζόν, ήταν πολύ δύσκολο να πέφταμε έξω. Φυσικά και μετά από το χαμό της προηγούμενης εβδομάδας πέρα από το Τείχος ήταν αδύνατο ο Night King να έχει και πάλι κεντρικό ρόλο, οπότε το μόνο που έμενε ήταν να τον δούμε στο φινάλε της σεζόν για να λειτουργήσει ως teaser για την επόμενη, όπερ και εγένετο. Η στρατιά των νεκρών έφτασε –επιτέλους- στο Eastwatch και αν η απορία σας ήταν τι χρώμα φλόγες θα έβγαζε ο δράκος του Night King, τώρα πλέον ξέρετε: μπλε. Σε μια από τις πολλές εντυπωσιακές σεκάνς της έβδομης σεζόν, ο Night King εμφανίζεται καβάλα στον Viserion και τυλίγει στις μπλε φλόγες το Τείχος , γκρεμίζοντάς το και μαζί και τον Tormund με τον Beric που βρίσκονταν εκεί, με την τύχη τους να αγνοείται. Το σίγουρο είναι πως ο στρατός του Night King βρίσκεται πλέον στο Westeros και είναι σίγουρα πιο ισχυρός από ποτέ.

Αυτή η τελευταία σκηνή συνοψίζει και την φετινή σεζόν του «Game of Thrones», οδηγώντας στην κορύφωση ένα μετρημένο επεισόδιο που αφοσιώθηκε περισσότερο στις πολύπλοκες σχέσεις μεταξύ των κεντρικών χαρακτήρων. Ήταν η ξεκάθαρη μετάβαση της σειράς στα χωράφια του blockbuster και του fantasy, αξιοποιώντας στο έπακρο τις δυνατότητες που προσφέρουν η παρουσία των δράκων και των White Walkers για τη δημιουργία μεγάλων και εντυπωσιακών σκηνών. Η έβδομη σεζόν ήταν αυτή με την οποία σε σημεία περάσαμε πιο καλά, αλλά ταυτόχρονα ήταν και η πιο προβληματική έως τώρα , εμφυσώντας ξεδιάντροπα fan service, την ίδια στιγμή που ξεχείλωσε όσο δεν πάει την αίσθηση του χώρου και του χρόνου, σαν μικρό παιδί που βιάζεται να τα κάνει όλα και δεν κατανοεί την αρετή της υπομονής.

Ακόμη και έτσι όμως, τα στοιχεία που ξεχώρισαν στη σεζόν έκαναν πολύ αισθητή την παρουσία τους και παρότι έγινε σαφές πως μιλάμε για μια επική σαπουνόπερα, ο ενθουσιασμός πατώντας το play κάθε Δευτέρα παραμένει ο ίδιος. Στο Westeros δεν υπάρχουν πια οι μεγαλύτεροι σε ηλικία και σοφότεροι επικεφαλής των Οίκων και τα παιδιά τους έχουν πάρει πια τη θέση τους, αναλαμβάνουν αρμοδιότητες και δημιουργούν την δική τους περιπέτεια , χωρίς την εμπειρία ως εφόδιο και χωρίς να έχουν τις απαραίτητες συμβουλές, αλλά απαλλαγμένοι από το παλιό και έτοιμοι να αφήσουν ένα καινούριο στίγμα στην ιστορία. Η όγδοη σεζόν θα αποτελείται από έξι επεισόδια που θα έχουν όμως εκτεταμένη διάρκεια και για αυτό αναμένεται να αργήσει λίγο παραπάνω και με το έδαφος να έχει στρωθεί, περιμένουμε να ξετυλίξει το πιο εντυπωσιακό υλικό που έχουμε δει στην ιστορία της τηλεόρασης.

ΥΓ: Αν έπρεπε να διαλέξουμε τη χειρότερη - πιο αχρείαστη ορθότερα- σκηνή αυτού του φινάλε, σίγουρα θα ήταν το μάτσο μελόδραμα ανάμεσα στον Theon και τον Jon σχετικά με την τύχη της Yara. Τελικά ο πρώτος θα πάει να σώσει την αδερφή του και για αυτό θα τα βάλει με τον επικεφαλής των ανδρών που έχουν μείνει από τα Iron Islands για να αποδείξει πόσο θέλει να πετύχει το σκοπό του, αλλά αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει κάτι που θα μπορούσε να μας ενδιαφέρει λιγότερο από τις περιπέτειες του Theon. Η σειρά δεν του έχει βρει ακόμη κάτι να κάνει και ελπίζουμε αυτό να αλλάξει στην τελευταία σεζόν όταν και θα έχει την δική του πλοκή.