Υπάρχουν ομάδες για τις οποίες στην Ελλάδα ξέρουμε τα πάντα (όπως π.χ η Λίβερπουλ), άλλες για τις οποίες νομίζουμε ότι ξέρουμε τα πάντα (όπως η Μπάρτσα και η Ρεάλ) και άλλες τεράστιες για τις οποίες δεν ξέρουμε τίποτα – η Μπάγερν Μονάχου π.χ είναι μια από αυτές. Από τότε που τη θυμάμαι τη Μπάγερν ήταν μεγάλη και δυνατή και η εξήγηση που έδινα για τις δυνατότητες της, πριν μάθω κάποια πράγματα για τη λειτουργία της, είναι ότι πρόκειται για πρωταθλήτρια Γερμανίας και άρα τέτοια πρέπει να είναι. Μόνο που πρωταθλήτριες Γερμανίας είδα πολλές, αλλά μόνο η Μπάγερν έχει αυτή τη στιβαρότητα που ξεχωρίζει τον αληθινά σπουδαίο από τον περιστασιακά επιτυχημένο. Στις πιο πολλές περιπτώσεις, τη δύναμη τη λάμψη και την αίγλη μιας ομάδας τη δημιουργεί η ιστορία – όμως η Μπάγερν έχει μια ιστορία τίτλων μικρή: το πρώτο της πρωτάθλημα στη Γερμανία το κατέκτησε το 1970 και ήταν έκπληξη. Τι κάνει τόσο σπουδαία μια ομάδα χωρίς μεγάλες παραδόσεις; Εδώ σε θέλω… Η Μπάγερν δεν έχει τρομερές Ακαδημίες όπως ο Αγιαξ και δεν άλλαξε το ποδόσφαιρο όπως οι Ολλανδοί. Ιδρύθηκε πολύ παλιά, το 1900, αλλά δεν έκανε σπουδαία πράγματα τα πρώτα εβδομήντα χρόνια της ιστορίας της. Θρυλείται ότι στο διοικητικό της συμβούλιο υπήρχαν Εβραίοι και ότι για αυτό τη διέλυσε το ναζιστικό καθεστώς – πράγμα πιθανό αν σκεφτεί κανείς την ιστορία του πολυπολιτισμικού Μονάχου που είναι μια από τις πιο κοσμικές γερμανικές πόλεις. Είναι βέβαιο ότι το πρώτο της γήπεδο, το Γκουνβάλντεν του Μονάχου, καταστράφηκε από τους συμμαχικούς βομβαρδισμούς και χτίστηκε πάρα πολύ αργότερα.