Ο Scott Wade από το Τέξας δεν είναι ένας συνηθισμένος καλλιτέχνης. Ζωγραφίζει αριστουργήματα πάνω σε τζάμια αυτοκινήτου, μόνο που αυτά είναι γεμάτα από σκόνη - πιο σκονισμένα δε γίνεται... Και το αποτέλεσμα είναι πραγματικά εκπληκτικό, αριστουργηματικό θα έλεγα, δημιουργώντας αληθινούς πίνακες μέχρι και την τελευταία τους λεπτομέρειες με μοναδικό υλικό τη σκόνη πάνω σε τζάμια αυτοκινήτου.

Όταν ήμασταν παιδιά, λίγο πολύ όλοι σχεδιάζαμε σκιτσάκια με το δάχτυλο πάνω σε σκονισμένα τζάμια - από τις μπλακονόπορτες μέχρι τα τζάμια του αυτοκινήτου, όταν ο μπαμπάς μας αμελούσε να το πάει για πλύσιμο κάτι βδομάδες. Κάπως έτσι ξεκίνησε και ο Wade κάνοντας τα πρώτα του σκιτσάκια με το δάχτυλο. Άλλωστε, ζούσε σε μια περιοχή, όπου η σκόνη κάλυπτε εύκολα τα αυτοκίνητα της γειτονιάς του. Κάποια στιγμή, εντελώς τυχαία, χρησιμοποίησε ένα ξυλάκι από παγωτό για το σκιτσάρισμα και το αποτέλεσμα ήταν εντυπωσιακό. Αποφάσισε να το εξελίσσει ακόμα περισσότερο και άρχισε να χρησιμοποιεί κανονικό βουρτσάκι, όπως οι ζωγράφοι χρησιμοποιούν το πινέλο τους για να ζωγραφίσουν σε έναν καμβά.
Όταν πλέον το χόμπι του άρχισε να γίνεται επαγγελματική δουλειά, ο Wade ανέπτυξε ολόκληρη τεχνική. Η αλήθεια είναι ότι δε ζωγραφίζει πλέον σε φυσικά σκονισμένα αυτοκίνητα, αλλά σε αυτοκίνητα που έχει σκονίσει προηγουμένως ο ίδιος. Για την ακρίβεια, το πρώτο πράγμα που κάνει προτού να αρχίζει τη ζωγραφική, είναι να γυαλίσει στην κυριολεξία το αυτοκίνητο, τα τζάμια του οποίου θα χρησιμοποιήσει ως καμβά. Στη συνέχεια ρίχνει ο ίδιος σκόνη, την οποία και απλώνει με τη βοήθεια ενός απλού σεσουάρ για τα μαλλιά, ώστε να γεμίσει το τζάμι. Αφού ολοκληρώσει αυτήν την προετοιμασία, αρχίζει τη ζωγραφική με ένα βουρτσάκι βάσει ενός σχεδίου που έχει ήδη ζωγραφίσει σε ένα φύλλο χαρτί. Συνήθως χρειάζεται 2 με 4 ώρες δουλειάς για ένα μόνο τζάμι.
Φυσικά οι "πίνακες" αυτοί δεν αντέχουν στο χρόνο, το αντίθετο. Λίγο νερό να πέσει, λίγος αέρας να φυσήξει και το "έργο τέχνης" γίνεται ανάμνηση, αλλά αυτό δεν πτοεί τον καλλιτέχνη - κάθε άλλο. Συνήθως μάλιστα ο ίδιος από μόνος του καταστρέψει το έργο που δημιούργησε με τόσο κόπο, αφού προηγουμένως φροντίσει να το φωτογραφήσει, προκειμένου να αντέξει κατά κάποιον τρόπο στην αιωνιότητα. Άλλωστε, η ομορφιά και η ευτυχία της ζωής είναι στις στιγμές που ζούμε και το ζητούμενο είναι να ζήσουμε πολλές όμορφες στιγμές και όχι μία που απλώς την τραβάμε για να αντέξει με τη βία περισσότερο χρόνο.